در روزهای اخیر خبر رسید که برخی از دامداران، مرغداران و پرورش‌دهندگان ماهی در ایران، به عراق کوچ کرده اند تا تولید را در این کشور ادامه بدهند.
به گزارش روابط عمومی خانه صمت استان کرمان به نقل از تجارت‌نیوز، این اما تنها یکی از چندین رخدادی بود که به نظر می رسد زنگ خطر امنیت غذایی در کشور را به صدا درآورده باشد.
بروز سریالی چند رخداد در این زمینه، نگرانی ها را افزایش داده و همزمان، این زمزمه را ایجاد کرده که شاید عراق به زودی بخشی از توان تولید ایران را جذب کند. به عبارت ساده، بخشی از تولیدکنندگان زنجیره غذایی در ایران، همین حالا هم در حال مهاجرت به بازار عراق هستند. اما آیا این روند با توجه به وضعیت اقتصادی عراق توجیه‌پذیر است؟
سریال رخدادهای نگران‌کننده
ناصر نبی‌پور، رئیس هیات مدیره اتحادیه مرغ تخم‌گذار استان تهران به تازگی گفته بود که عراق با فشار ترکیه، واردات تخم مرغ از ایران را ممنوع کرده است. این مسئول صنفی گفته بود که ترکیه در ۱۲ ماه سال به عراق تخم مرغ صادر می کند و ایران تنها در ۳ ماه تابستان چنین ظرفیتی دارد.
در واقع به نظر می رسد که عراقی ها ترجیح داده اند با تامین کننده اصلی‌شان همکاری کنند و نه تامین‌کننده‌ای که ۹ ماه از سال توان صادرات ندارد.
در کنار این ها، در روزهای اخیر تصاویر رهاسازی جوجه های یکروزه در بیابان هم در شبکه های اجتماعی دست به دست شد: جوجه ها را رها کرده بودند تا از گرسنگی و تشنگی در بیابان بمیرند، چرا که نمی توانستند خوراک آنها را تامین کنند یا اینکه پرورش آنها صرفه اقتصادی نداشت.
در سوی دیگر، دامداران هم می گویند تقاضا برای گوشت قرمز به شدت کاهش پیدا کرده و هزینه خوراک دام هم ۶ برابر شده است.
آنها می گویند پرورش دام در این شرایط (که تقاضا نیست و هزینه پرورش دام هم بالا است) صرفه ای ندارد و دام ها در حال وزن کم کردن هستند. به این ترتیب، اگر دولت مجوز صادرات فوری ندهد، دام‌ها از «گرسنگیِ تعمدی» تلف می‌شوند.
عراق، مقصد سوم پس از ترکیه و امارات
اما نگرانی اصلی‌تر، کوچ یا مهاجرت بخشی از تولیدکنندگان ایرانیِ زنجیره غذایی به عراق است که ظاهرا شدت گرفته است. اما این ماجرا مسبوق به سابقه هم هست. سال گذشته یکی از اعضای اتاق بازرگانی تبریز از مهاجرت حدود ۱۱ هزار بازرگان تبریزی به ترکیه خبر داده بود.
همین چند هفته پیش هم خبر رسید که بخشی از قطعه سازان ایرانی در حال مهاجرت به امارات متحده عربی هستند، چرا که این کشور برنامه ریزی منسجمی برای تولید خودرو دارد و شرکای فرانسویِ اماراتی ها به آنها توصیه کرده اند که توان تولید ایران در بخش قطعه سازی خودرو را جذب کنند. و حالا نوبت به عراق رسیده است.
ماجرا ساده است: عراق در سال های اخیر بزرگ‌ترین بازار صادراتی ایران در زمینه محصولات کشاورزی و غذایی بوده، اما دولت ایران (و دولت عراق) با ممنوعیت و رفع ممنوعیت هایِ یکی در میان برای ورود محصولات غذایی ایران به عراق، در این بازار بحران ایجاد می کردند.
حالا که شرایط برای تولید در ایران هم بحرانی شده و ثبات اقتصادی هم به سطوح نگران‌کننده‌ای رسیده، ظاهرا بخشی از تولیدکنندگان ترجیح داده اند به صورت مستقیم در خود عراق تولید را ادامه بدهند: تولید در خاکِ عراق، بدون دردسرهای صادرات و واردات.
