ضرورت توجه به جایگزینی شیوه ارزآوری، همزمان با افزایش حداکثری عرضه پتروشیمی‌ها در داخل

تاریخ انتشار:
۱۴۰۰/۱۰/۰۷
رئیس هیات مدیره انجمن تولیدکنندگان لوله و اتصالات پلی اتیلن و عضو هیات مدیره انجمن ملی صنایع پلیمر ایران گفت: افزایش کف عرضه پتروشیمی ها به میزان تولید، می تواند نیاز داخلی به مواد اولیه را تامین کند، اما در این بین باید موضوع جایگزینی ارزآوری برای کشور نیز مورد توجه قرار گیرد.

 

به گزارش خانه صمت کرمان به نقل از  اینپیا سعید زمان‌زاده در خصوص امکان اجرایی شدن افزایش کف عرضه محصولات پتروشیمی به میزان تولید، تاکید کرد: قبل از هرچیز باید تفکیکی در خصوص ظرفیت پتروشیمی ها بر مبنای گریدی که تولید می‌کنند، قائل شویم.

وی افزود: برخی مواد اولیه، از ظرفیت بالای تولید پتروشمی‌ها برخوردارند که مازاد بر نیاز کشور، تولید و عرضه می‌شوند، که این گروه کالایی یا مواد اولیه موضوع اصلی بحث ماست که از جمله این مواد می‌توان به پلی اتیلن سنگین (پایپ گرید) اشاره کرد.

زمان‌زاده ادامه داد: گروه دوم موادی هستند که تناسب میان میزان عرضه و تقاضای آن برقرار است و ظرفیت تولید پتروشیمی‌ها در این گروه مواد با تقاضا متناسب است و تنها در شرایط رونق و رکود، این تناسب بهم می‌خورد.

رئیس کمیسیون بازرگانی انجمن ملی صنایع پلیمر گفت: گروه سوم را موادی تشکیل می‌دهند که ظرفیت تولید پتروشیمی‌ها برای آن‌ها کمتر از نیاز واقعی کشور است، مثل پت و برخی گریدهای شیمیایی که این گروه موضوع بحث ما نیست.

عضو هیات مدیره انجمن ملی صنایع پلیمر خاطر نشان کرد: باید با واقع بینی، تضاد منافعی که در این فرایند نهفته است شناسایی کنیم، اگر اولویت بر مبنای ایجاد رونق نسبی بر صنایع تکمیلی باشد، باید تمرکز را بر عرضه بیشتر بگذاریم تا شرایط برای صادرات صنایع پایین دستی فراهم شود.

وی افزود: اما طی سال‌های گذشته به ویژه در شرایط تحریم بخش عمده ای از نیاز ارز کشور توسط پتروشیمی‌ها تامین شده، بنابراین اگر اولویت را بر عرضه حداکثری عرضه‌ها بگذاریم، این اتفاق بر صادرات پتروشیمی‌ها تاثیرگذار خواهد بود بنابراین باید این چالش تضاد منافع در جایی حل شود.

زمان‌زاده بیان کرد: از سوی دیگر باید توجه داشت که تعداد پتروشیمی‌هایی که به صادرات می‌پردازند زیاد نیست و فرایند کنترل و نظارت بر ارزآوری پتروشیمی‌ها به مراتب ساده تر از فرایند کنترل و نظارت بر صادرات صنایع تکمیلی است که گاهی از مجاری غیر قانونی ممکن است انجام گیرد، بنابراین این اولویت بخشی بر ارزآوری یا توسعه صادرات صنایع تکمیلی پتروشیمی، اهمیت دارد.

وی توضیح داد: در حقیقت باید بین این دو شرایط در نظر گرفته شود: 1. صادرات به هر نحو توسط صنایع تکمیلی و ایجاد اشتغال بیشتر اما دسترسی سخت تر به ارز صادراتی. 2. عرضه متناسب با نیاز واقعی صنایع تکمیلی (تقریبا وضعیت فعلی) و صادرات توسط پتروشیمی‌ها با اطمینان به بازگشت ارز صادراتی به کشور.

وی در پاسخ به این سوال که آیا این اقدام با مقاومت پتروشیمی‌ها روبرو می‌شود، گفت: هر بنگاه اقتصادی از جمله شرکت‌های پتروشیمی متمرکز بر سودآوری بیشتر هستند و بخشی از این سود می‌تواند ناشی از رقابت باشد که با عرضه حداکثری به ویژه در گروه های غیر ملتهب از بین خواهد رفت و این اقدام تاثیر زیادی بر صادرات مواد خام و ارزآوری مطمئن آن خواهد گذاشت، چنانچه تضاد منافعی که ذکر شد نفکیک و حل نشود، اختلاف نظر و مقاومت در سطوح کلان‌تری از پتروشیمی‌ها ایجاد خواهد شد.

زمان‌زاده با بیان اینکه قطعا این اقدام بدون تاثیر برای تولید نخواهد بود گفت: اما این بدان معنا نیست که الزاما تا انتهای زنجیره ارزش تاثیر گذار باشد و طبیعتا بخش قابل توجهی از صادرات در قالب مواد خام و نیمه خام و بدون فناوری رخ خواهد داد که این موضوع را به عنوان تشکل‌های صنایع پایین دست باید بپذیریم.